อำนิฐ, อำนิษฐ์ หมายถึง [นิด] ว. น่าปรารถนา, เป็นที่พอใจ, ต้องใจ, น่ารัก. (แผลงมาจากอิฏฐ).
[นิด] ว. น่าปรารถนา, เป็นที่พอใจ, ต้องใจ, น่ารัก. (แผลงมาจากอิฏฐ).
ก. เคลือบคลุม. (ชุมนุมบรมราชาธิบาย).
[พน] ว. มาก, ดาษดื่น, ล้วน, เช่น อำพนไปด้วยแก้วมณี; น่าดู,งาม, งามสล้าง, เช่น ปราสาทอำพน, (โบ) ใช้ว่า อำพล ก็มี เช่นปราการ สะพาน ถนน อำพลด้วย (ไม้ไหล) ทั้งหลายคำนับ.(จารึกสยาม).
(โบ) ว. อำพน.
ว. นิ่งอึ้งไม่พูดจา, อมพะนํา ก็ว่า.
น. ยางไม้ที่แข็งเป็นก้อน สีเหลืองใสเป็นเงา.
น. วัตถุสีเทาและสีเหลือง มีกลิ่นหอมลอยอยู่ในทะเลหรือริมฝั่งทะเลของประเทศแถบร้อน เข้าใจว่าเป็นขี้ปลาวาฬชนิดหนึ่ง ใช้เป็นเครื่องยาไทย.