อำ หมายถึง ก. ปิดบัง, ปกปิด; (ปาก) พูดหลอกเพื่อให้ตกใจหรือขบขันเป็นต้น,พูดดักคอ.
ก. ปิดบังโดยลวงให้เข้าใจไปทางอื่น, พูดหรือแสดงอาการไม่ให้รู้ความจริง. ว. ที่ปิดบังโดยลวงให้เข้าใจไปทางอื่น เช่นฆาตกรรมอำพราง.
น. เวลาคํ่า. ว. มืดคลุ้ม, มัว, (กลอน) แผลงเป็น ชอ่ำ หรือ ชรอ่ำ ก็มี.
(โบ) น. คํานําหน้าชื่อหญิงสามัญ.
[หฺนด] (กลอน) ก. กลั้น, งดเว้น, ไม่ได้, ไม่ได้สมหวัง; ไม่มีอะไรจะกิน.(แผลงมาจาก อด).
(กลอน) ว. อนันต์, ไม่มีที่สุด, มากล้น. (แผลงมาจาก อนนต์).
[นัก] (กลอน) ว. หาค่ามิได้, เกินที่จะประเมินราคาได้.(แผลงมาจาก อนรรฆ).
ก. ให้. (แผลงมาจาก อวย).