อาสูร หมายถึง [สูน] (โบ) ก. สงสาร เช่น อาสูรสองหลานเอย ย่อมเสวยเคยข้าวสาลี. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์ กลบทเก่า); เอ็นดู; กังวล.(ข. อาสูร ว่า สงสาร, น่าอนาถ).
น. กริช. (ช.).
ว. ถูกตี, โดนตี. (ป., ส.).
[หฺนี] น. เหล้าชนิดหนึ่งผสมด้วยเมล็ดผลไม้ซึ่งมีกลิ่นหอมฉุน.(ฝ. anise ว่า เมล็ดผลไม้ชนิดหนึ่งมีกลิ่นหอมฉุน).
[หฺนู] น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
[หมฺ] น. ชนชาติไทยใหญ่สาขาหนึ่ง ที่เข้าไปอยู่ในแคว้นอัสสัมประเทศอินเดีย เมื่อราวพุทธศตวรรษที่ ๑๘, อะหม ก็ว่า.
[หะระ] น. การนํามา; การถือเอา. (ป., ส.).
[หฺรัด] น. ม้าใช้, ม้าเร็ว. (ช.).