ค้นหาหมวดอักษร อ
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' อารัมภ, อารัมภะ, อารัมภ์ '
อารัมภ, อารัมภะ, อารัมภ์ หมายถึง [อารำพะ] น. การปรารภ มักใช้เป็นส่วนหน้าของคำสมาสเช่น อารัมภบท อารัมภกถา; การเริ่มต้น, การตั้งต้น, ในคำว่าวิริยารัมภะ = การเริ่มต้นความเพียร; ความเพียร. (ป., ส.).
คำที่ใกล้เคียงกัน
อารัมภ, อารัมภะ, อารัมภ์
[อารำพะ] น. การปรารภ มักใช้เป็นส่วนหน้าของคำสมาสเช่น อารัมภบท อารัมภกถา; การเริ่มต้น, การตั้งต้น, ในคำว่าวิริยารัมภะ = การเริ่มต้นความเพียร; ความเพียร. (ป., ส.).
อารัมภ, อารัมภะ, อารัมภ์
[อารำพะ] น. การปรารภ มักใช้เป็นส่วนหน้าของคำสมาสเช่น อารัมภบท อารัมภกถา; การเริ่มต้น, การตั้งต้น, ในคำว่าวิริยารัมภะ = การเริ่มต้นความเพียร; ความเพียร. (ป., ส.).
อารัมภกถา, อารัมภบท
น. คําปรารภ, คําเริ่มต้น, คํานํา.
อารัมภกถา, อารัมภบท
น. คําปรารภ, คําเริ่มต้น, คํานํา.
อาราธน์, อาราธนา
[อาราด, อาราดทะนา] ก. เชื้อเชิญ, นิมนต์, อ้อนวอน, (ใช้แก่พระภิกษุสามเณรและสิ่งศักดิ์สิทธิ์); ขอ. (ป., ส.).
อาราธน์, อาราธนา
[อาราด, อาราดทะนา] ก. เชื้อเชิญ, นิมนต์, อ้อนวอน, (ใช้แก่พระภิกษุสามเณรและสิ่งศักดิ์สิทธิ์); ขอ. (ป., ส.).
อาราธนาธรรม
ก. ขอนิมนต์ให้พระภิกษุหรือสามเณรแสดงธรรมโดยกล่าวคำเป็นภาษาบาลีว่า พฺรหฺมา จ โลกาธิปติ สหมฺปติ เทเสตุธมฺมํ อนุกมฺปิมํ ปชํ.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์