อารักขา หมายถึง ก. ป้องกัน, คุ้มครอง, ดูแล. น. การป้องกัน, ความคุ้มครอง,ความดูแล. (ป.).
น. การป้องกัน, ความคุ้มครอง, ความดูแล; เทวดาผู้พิทักษ์รักษา,มักใช้ว่า เทพารักษ์ หรือ อารักษเทวดา. (ส.; ป. อารกฺข).
ว. อยู่ในป่า, มีในป่า. (ป. อาร?ฺ?; ส. อารณฺย).
ว. อยู่ในป่า, มีในป่า. (ป. อาร?ฺ?; ส. อารณฺย).
[รันยิก, รันยะกะ] ว. เกี่ยวกับป่า, เกิดในป่า, มีในป่า.(ป. อาร?ฺ??ก; ส. อารณฺยก).
[รันยิก, รันยะกะ] ว. เกี่ยวกับป่า, เกิดในป่า, มีในป่า.(ป. อาร?ฺ??ก; ส. อารณฺยก).
[รันยะกะ] น. ชื่อคัมภีร์ศาสนาพราหมณ์คู่กับคัมภีร์พราหมณะสำหรับผู้ที่สละทางโลกเข้ามาปฏิบัติธรรมในป่า ลักษณะเนื้อหาไม่แตกต่างกับคัมภีร์พราหมณะมากนัก.
[รัด] น. การเว้น, การเลิก, การหยุด, อารดี หรือ อารติ ก็ว่า.(ป., ส. อารติ).