อายุกษัย หมายถึง [กะไส] น. การสิ้นอายุ, ความตาย. (ส.; ป. อายุขย).
น. การสิ้นอายุ, ความตาย; อัตรากําหนดอายุจนสิ้นอายุ.(ป.; ส. อายุกฺษย).
(กฎ) น. ระยะเวลาที่กฎหมายกําหนดให้ใช้สิทธิเรียกร้องบังคับฟ้อง หรือร้องทุกข์.
น. เรียกยาที่ถือว่ากินแล้วมีอายุยืนว่า ยาอายุวัฒนะ. (ป.).
[ยุกตะกะ, ยุดตะกะ] น. นายส่วย, เจ้าพนักงาน, เจ้าหน้าที่.(ส. อายุกฺตก; ป. อายุตฺตก).
[ยุกตะกะ, ยุดตะกะ] น. นายส่วย, เจ้าพนักงาน, เจ้าหน้าที่.(ส. อายุกฺตก; ป. อายุตฺตก).
[ยุด] น. อาวุธ. (ส.; ป. อายุธ, อาวุธ).
[อายุระ, อายุด] น. อายุ. (ดู อายุ). (ส.).