ความหมายของคำว่า ' อาพาธ '

ความหมายของคำว่า ' อาพาธ '
อาพาธ หมายถึง [พาด] ก. เจ็บป่วย (ใช้แก่ภิกษุสามเณร). (ป., ส.).

อาพาธิก, อาพาธึก
ว. เป็นไข้, เจ็บป่วย, เป็นโรค. (ป., ส.).
อาพาธิก, อาพาธึก
ว. เป็นไข้, เจ็บป่วย, เป็นโรค. (ป., ส.).
อาพาธิก, อาพาธึก
ดู อาพาธ.
อาพาธิก, อาพาธึก
ดู อาพาธ.
อาพิล
[พิน] ว. ขุ่นมัว, เศร้าหมอง. (ป., ส. อาวิล).
อาเพศ
[เพด] น. เหตุที่เกิดขึ้นอย่างผิดปรกติวิสัย ถือว่าเป็นลางไม่ดี.(อาจมาจาก ส. อาเวศ).
อาภรณ์
[พอน] น. เครื่องประดับ, บางทีก็ใช้เป็นส่วนท้ายของคําสมาสเช่น พัสตราภรณ์ = เครื่องประดับคือเสื้อผ้า สิราภรณ์ = เครื่องประดับศีรษะ คชาภรณ์ = เครื่องประดับช้าง พิมพาภรณ์ =เครื่องประดับร่างกาย ในคําว่า ถนิมพิมพาภรณ์ ธรรมาภรณ์ =มีธรรมะเป็นเครื่องประดับ. (ป., ส.).