ความหมายของคำว่า ' อ่าน '

ความหมายของคำว่า ' อ่าน '
อ่าน หมายถึง ก. ว่าตามตัวหนังสือ, ถ้าออกเสียงด้วย เรียกว่า อ่านออกเสียง, ถ้าไม่ต้องออกเสียง เรียกว่า อ่านในใจ; สังเกตหรือพิจารณาดูเพื่อให้เข้าใจ เช่น อ่านสีหน้า อ่านริมฝีปาก อ่านใจ; ตีความ เช่น อ่านรหัสอ่านลายแทง; คิด, นับ. (ไทยเดิม).

อ่านเล่น
ก. อ่านเพื่อความเพลิดเพลิน เช่น เอาหนังสือไปอ่านเล่นสัก ๒ เล่มซิ. ว. ที่แต่งขึ้นให้อ่านเพื่อความเพลิดเพลิน ในคำว่า หนังสืออ่านเล่น.
อ่านโองการ
ก. ประกาศในพิธีพราหมณ์เพื่อสรรเสริญและอัญเชิญเทพเจ้า.
อานก, อานิก
[นก, นิก] ก. เอ็นดู, รักใคร่. (ข. อาณิต).
อานก, อานิก
[นก, นิก] ก. เอ็นดู, รักใคร่. (ข. อาณิต).
อานน
น. ปาก, หน้า; ช่อง, ประตู. (ป., ส.).
อานนท์ ๑, อานันท์
น. ความเพลิดเพลิน, ความยินดี, ความปลื้มใจ, มักใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น จิตกานนท์. (ป., ส.).
อานนท์ ๑, อานันท์
น. ความเพลิดเพลิน, ความยินดี, ความปลื้มใจ, มักใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น จิตกานนท์. (ป., ส.).