อาตม หมายถึง [อาดตะมะ] น. ตน, ตัวตน. (ส. อาตฺมนฺ, อาตฺมา ว่า ตน,วิญญาณ, ร่างกาย; ป. อตฺต, อตฺตา).
น. การสละตัวเอง, การพลีตัว. (ส.).
[พาบ, อาดตะมา] ส. คําใช้แทนตัวผู้พูดสําหรับพระภิกษุสามเณรพูดกับคฤหัสถ์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. (ส. อาตฺมภาว, อาตฺมา).
[พาบ, อาดตะมา] ส. คําใช้แทนตัวผู้พูดสําหรับพระภิกษุสามเณรพูดกับคฤหัสถ์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. (ส. อาตฺมภาว, อาตฺมา).
น. อัตตาหรือดวงวิญญาณ ซึ่งศาสนาและปรัชญาฮินดูถือว่าเที่ยงแท้ถาวร. (ส.).
ดูใน อาตม.
น. ตัวเอง เช่น ไม่พอเลี้ยงอาตมา. (ส.).
ว. อาดุระ, อาดูร. (ป., ส. อาตุร).