ความหมายของคำว่า ' อาจาร, อาจาร '

ความหมายของคำว่า ' อาจาร, อาจาร '
อาจาร, อาจาร หมายถึง [จาน, จาระ] น. ความประพฤติ, ความประพฤติดี; จรรยา,มรรยาท; ธรรมเนียม, แบบแผน, หลัก. (ป., ส.).

อาจารี
น. ผู้มีจรรยา, ผู้ทําตามคติแบบแผน. (ส. อาจารินฺ).
อาจารย์
น. ผู้สั่งสอนวิชาความรู้; คําที่ใช้เรียกนําหน้าชื่อบุคคลเพื่อแสดงความยกย่องว่ามีความรู้ในทางใดทางหนึ่ง. (ส.; ป. อาจริย).
อาจารี
ดู อาจาร, อาจาร.
อาจิณ, อาจิณ
[จิน, จินนะ] ว. เป็นปรกติ, ติดเป็นนิสัย, เสมอ ๆ, เนือง ๆ.(ป. อาจิณฺณ; ส. อาจิรฺณ).
อาจิณ, อาจิณ
[จิน, จินนะ] ว. เป็นปรกติ, ติดเป็นนิสัย, เสมอ ๆ, เนือง ๆ.(ป. อาจิณฺณ; ส. อาจิรฺณ).
อาจิณสมาจาร
[อาจินนะสะมาจาน] น. มรรยาทที่เคยประพฤติมาจนติดเป็นนิสัย. (ป. อาจิณฺณสมาจาร).
อาเจียน
ก. สํารอกออกมาทางปาก, รากออกมา, อ้วกออกมา.