อันธพาล หมายถึง น. คนเกะกะระราน. (ป.).
น. กลางคืน, เวลาคํ่า. (ส.).
ดู อันธ.
น. ของกินโดยเฉพาะข้าว, มักใช้เข้าคู่กับ ปานะ เป็น อันนะปานะแปลว่า ข้าวและนํ้า. (ป., ส.).
[โยนยะ] (โบ) ว. 'กันและกัน'. (ส. อนฺโยนฺย; ป. อ?ฺ?ม?ฺ?);ในไวยากรณ์ใช้เรียกสรรพนามพวกหนึ่ง ซึ่งแทนชื่อคน สัตว์หรือสิ่งของที่รวมกัน ได้แก่คําว่า 'กัน' เช่น คนตีกัน เรียกว่าอันโยนยสรรพนาม.
[โยนยะ] (โบ) ว. 'กันและกัน'. (ส. อนฺโยนฺย; ป. อ?ฺ?ม?ฺ?);ในไวยากรณ์ใช้เรียกสรรพนามพวกหนึ่ง ซึ่งแทนชื่อคน สัตว์หรือสิ่งของที่รวมกัน ได้แก่คําว่า 'กัน' เช่น คนตีกัน เรียกว่าอันโยนยสรรพนาม.
[อันวะยะ] น. การเป็นไปตาม, การอนุโลมตาม, เช่นอันวยาเนกรรถประโยค. (ป.).
[อันวะยะ] น. การเป็นไปตาม, การอนุโลมตาม, เช่นอันวยาเนกรรถประโยค. (ป.).