อันติกะ หมายถึง น. ที่ใกล้, บริเวณ. ว. ใกล้, แทบ, เกือบ. (ป., ส.).
[อันติมะ] ว. สุดท้าย, สูงสุด, เช่น ความจริงอันติมะ คือ ความจริงสุดท้าย ความจริงสูงสุด. (ป.; อ. ultimate).
[อันติมะ] ว. สุดท้าย, สูงสุด, เช่น ความจริงอันติมะ คือ ความจริงสุดท้าย ความจริงสูงสุด. (ป.; อ. ultimate).
[มะสัด] (ปรัชญา) น. ความจริงขั้นสุดท้าย, ความจริงขั้นสูงสุด.
คําใช้เป็นส่วนหน้าสมาส หมายความว่า ภายใน.
คําใช้เป็นส่วนหน้าสมาส หมายความว่า ภายใน.
น. ภายในราชสํานัก, ภายในวัง. (ป.; ส.อนฺตปุร).
น. ภายในราชสํานัก, ภายในวัง. (ป.; ส.อนฺตปุร).