อันตรา หมายถึง [อันตะรา] นิ. ระหว่าง. (ป.).
[อันตะราย] น. เหตุที่อาจทําให้ถึงแก่ความตายหรือพินาศ. (ป., ส.อนฺตราย ว่า อุปสรรคหรือภัยอันมาในระหว่าง).
[ยิกะทํา] น. 'ธรรมที่ทําอันตราย' หมายถึง เหตุขัดขวาง เช่น เหตุขัดขวางการอุปสมบท มีอายุไม่ครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์หรือเป็นโรคเรื้อนเป็นต้น. (ป. อนฺตรายิกธมฺม).
ดู อันตราย.
[อันตะลิกขะ] น. ท้องฟ้า, กลางหาว. (ป.; ส. อนฺตริกฺษ).
น. ที่ใกล้, บริเวณ. ว. ใกล้, แทบ, เกือบ. (ป., ส.).
[อันติมะ] ว. สุดท้าย, สูงสุด, เช่น ความจริงอันติมะ คือ ความจริงสุดท้าย ความจริงสูงสุด. (ป.; อ. ultimate).
[อันติมะ] ว. สุดท้าย, สูงสุด, เช่น ความจริงอันติมะ คือ ความจริงสุดท้าย ความจริงสูงสุด. (ป.; อ. ultimate).