อัญขยม หมายถึง [อันขะหฺยม] ส. ข้า, ข้าพเจ้า. (ข. อญขฺญุ ว่า ข้าพเจ้า).
น. ยาตา, ยาหยอดตา. (ป.).
น. ศักราชที่เริ่มตั้งก่อนพุทธศักราช ๑๔๗ ปี (อัญชนะศักราชลบด้วย ๑๔๗ เท่ากับพุทธศักราช).
น. การประนมมือ, การไหว้, บางทีใช้เป็น อัญชุลี หรือ ใช้ละว่าชุลี ก็มี. (ป., ส. อญฺชลิ).
น. ชื่อพรรณไม้ ๒ ชนิดในวงศ์ Leguminosae คือ ไม้ต้นชนิดDalbergia duperreana Pierre และไม้เถาชนิด Clitoria ternateaL. ชนิดหลังดอกสีครามแก่ ขาว และม่วงอ่อน. ว. เรียกสีครามแก่อย่างสีดอกอัญชัน ว่า สีอัญชัน.
ดู หนอนตายหยาก (๒).
น. อัญชลี.
ก. เชิญด้วยความเคารพนับถือ เช่น อัญเชิญพระพุทธรูปไปประดิษฐานในพระอุโบสถ. (ข. อญฺเชิญ).