อณู ๒ หมายถึง น. ส่วนของสารที่ประกอบด้วยปรมาณู. (ป., ส. อณุ).
[อะโนไท] น. พระอาทิตย์เพิ่งขึ้น. (กร่อนมาจาก อรุโณทัย).(ป. อรุโณทย).
ก. กลั้น เช่น เหลืออด, งดเว้น เช่น อดฝิ่น อดอาหาร; ไม่ได้, ไม่สมหวัง, เช่น อดรับรางวัล อดดู; ไม่มีอะไรกิน เช่น อดอยู่ทั้งวัน. ว. ทน เช่น ดํานํ้าอด.
ก. ระงับอารมณ์.
ก. ยั้งใจ.
ก. สู้ทนอดนอน.
ก. บึกบึน, ยอมรับสภาพความยากลำบาก.
ก. เลิกกินนมแม่ (ใช้แก่เด็กและลูกสัตว์), หย่านม ก็ว่า.