อัจเจกะ หมายถึง ว. ผิดปรกติ, บังเอิญเป็น; รีบร้อน; จำเป็น. (ป.).
[อัดฉะรา] น. นางฟ้า. (ป.; ส. อปฺสรสฺ).
[อัดฉะรา] น. นิ้วมือ; ลัดนิ้วมือหนึ่ง, เวลาประเดี๋ยวเดียว,ชั่วพริบตา. (ป.).
[อัดฉะริยะ] ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
[อัดฉะริยะ] ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
น. บุคคลผู้มีปัญญาความสามารถเยี่ยมยอดมาแต่กําเนิด.
น. ความเป็นผู้มีปัญญาความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก.
น. ลักษณะดีเด่นเป็นที่น่าอัศจรรย์ เช่น อัจฉริยลักษณ์ของภาษาไทย อัจฉริยลักษณะของมหาบุรุษ.