อังส, อังสะ หมายถึง [อังสะ] น. เรียกผ้าที่พระภิกษุสามเณรใช้ห้อยเฉวียงบ่าว่าผ้าอังสะ; ส่วน, ภาค; ส่วนของมุม. (ป. อํส).
[กุด] น. จะงอยบ่า.
น. ของแบก.
น. บ่า, ไหล่. (ป., ส. อํส).
[อังสะตฺรอม] น. หน่วยที่ใช้วัดระยะสั้นมาก ๆ ๑ อังสตรอมมีค่าเท่ากับ ๑๐-๑๐ เมตร ใช้สัญลักษณ์ว่า ?. (อ. angstrom).
น. ดอกประดู่. (ช.).
ดู อังส, อังสะ.
[อัดจะกฺลับ] น. โคมอย่างหนึ่งทําด้วยทองเหลือง บางทีมีระย้าห้อยด้วย ใช้ในสมัยโบราณ.