หร็อมแหร็ม หมายถึง ว. มีเล็กน้อย, มีห่าง ๆ ไม่เป็นพวกเป็นหมู่, เช่น ต้นไม้ขึ้นหร็อมแหร็ม,กะหร็อมกะแหร็ม หรือ หย็อมแหย็ม ก็ว่า.
ว. ต้อย ๆ, หย็อย ๆ, (ใช้แก่กิริยาที่เด็กวิ่ง).
[หะระ] น. ชื่อพระอิศวร. (ป., ส. หร ว่า นําไป).
ว. เร่า ๆ, สั่นรัว, (ใช้แก่กิริยาดิ้นเป็นต้น), หรบ ๆ ก็ว่า.
[หะรัดสะวะ-] ว. สั้น; เล็ก, น้อย; ตํ่า, เตี้ย. (ส.; ป. รสฺส).
[หะรัดสะวะมูระดี] ว. มีร่างเล็ก, เตี้ย. (ส.).
[หะรัดสะวาง] น. คนเตี้ย. ว. มีร่างเตี้ย. (ส.).
ดู หรัสว-.