หยิบหย่ง, หยิบโหย่ง หมายถึง ว. กรีดกราย, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน,ไม่ทะมัดทะแมง, เช่น ท่าทางหยิบโหย่งอย่างนี้ จะไปทำมาหากินอะไรได้.
ว. อาการที่ฝนตกพรําประปราย.
ก. หรี่ (ใช้แก่ตา) ในคำว่า หยีตา. ว. หรี่, ที่แคบเรียวเล็ก, ในคำว่า ตาหยี.
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ชื่อไม้ต้น ๓ ชนิดในสกุล Dialium วงศ์ Leguminosae ผลมีเมล็ดเดียว เมื่อแก่เปลือกกรอบสีดํา เนื้อหุ้มเมล็ดสีนํ้าตาล รสเปรี้ยวอมหวานคือ ชนิด D. indum L. ลูกหยีที่เป็นของกินเล่นส่วนใหญ่เป็นผลของต้นนี้,หยีท้องบึ้ง (D. platysepalum Backer), และชนิด D. cochinchinense L.ชนิดหลังนี้ เขลง ก็เรียก, อีสานเรียก นางดํา.
[หฺยี่] (โบ) น. ผ้าพื้นขาวปักด้วยด้ายเป็นดอกดวงต่าง ๆ.
[หฺยุ] (โบ) ว. น่วม, อาการที่อ่อนจนกดบู้ลงได้.
ก. ขยุกขยิก.
ก. ชะงัก เช่น งูเลื้อยตัดหน้าเขาจึงหยุด, อยู่นิ่ง, อยู่กับที่, เช่น รถหยุด;พัก เช่น หยุดงานตอนเที่ยง, ไม่กระทำต่อ เช่น หยุดกิจการ, เลิก เช่นเขาพูดไม่หยุด.