หน้าอินทร์หน้าพรหม หมายถึง น. ผู้มีอำนาจ, ผู้ยิ่งใหญ่, เช่น เขาไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหมใด ๆ ทั้งนั้น.
[หฺนากาสะหฺรี] น. ดอกชบา. (ช.).
(ถิ่น-พายัพ) น. อวน, ข่าย; รั้ว, คู.
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Blumea balsamifera (L.) DC. ในวงศ์ Compositaeใบใหญ่มีขน กลิ่นฉุน ใช้ทํายาได้ เชื่อกันว่าผีกลัว.
(ถิ่น-พายัพ) น. เรียกคนที่สึกจากเพศภิกษุว่า หนานนั่น หนานนี่.
ดูใน หน้า.
ดูใน หน้า.
ดู กระดูกอึ่ง.