หน้าเหี่ยว หมายถึง น. หน้าที่ไม่เต่งตึง, โดยปริยายหมายความว่า ไม่สมปรารถนาเช่น ขอสตางค์แม่ไม่ได้ก็หน้าเหี่ยวกลับมา.
(ปาก) ว. อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น.
[-แหฺง] น. หน้าแสดงความเก้อหรือจนปัญญา.
ว. มีสีหน้าไม่แจ่มใสเพราะความทุกข์เช่นผิดหวัง.
ว. มีใจกว้างใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเกินตัวเพื่ออวดมั่งมี เช่น เขาชอบทำหน้าใหญ่ใจโตทั้ง ๆ ที่มีเงินน้อย.
ว. ที่เพิ่งเคยเห็นหรือรู้จักกัน เช่น นักร้องหน้าใหม่.
(สำ) ว. ต่อหน้าทำเป็นดี แต่พอลับหลังก็นินทาหรือหาทางทำร้าย, ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก ก็ว่า.
น. ส่วนภายนอกของอก, นมของผู้หญิง, อก ก็ว่า.