ความหมายของคำว่า ' หน้าแก่ '

ความหมายของคำว่า ' หน้าแก่ '
หน้าแก่ หมายถึง ว. ที่มองดูอายุมากกว่าอายุจริง เช่น เด็กคนนี้หน้าแก่, เรียกหมากที่หน้าเต็มใกล้จะสุกว่า หมากหน้าแก่.

หน้าขบ
ดู หน้าร่าหุ์, หน้าราหู.
หน้าขมึงทึง, หน้าถมึงทึง
น. หน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว.
หน้าขมึงทึง, หน้าถมึงทึง
น. หน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว.
หน้าขา
น. ส่วนหน้าของขานับตั้งแต่โคนขาถึงหัวเข่า.
หน้าข้าวตัง
น. หน้าซึ่งมีรอยแผลเป็นปรุ ๆ มักเกิดจากฝีดาษ, หน้ามอดก็ว่า.
หน้าขึงตาขึง
น. หน้าซึ่งแสดงว่าโกรธหรือไม่พอใจอย่างมาก.
หน้าขึ้นนวล
น. หน้าของคนใกล้จะตาย มักจะดูนวลกว่าปรกติ ซึ่งคนโบราณเชื่อกันว่าคนบางคนที่ทำบุญกุศลไว้มากเมื่อใกล้จะตายหน้ามักจะขึ้นนวล.