หน้ากระฉีก หมายถึง น. ของหวานทําด้วยมะพร้าวทึนทึกขูด กวนกับนํ้าตาลปึกให้เข้ากันจนเหนียว อบด้วยควันเทียนอบให้หอม ใช้เป็นไส้หรือหน้าขนมเช่น ขนมใส่ไส้มีไส้เป็นหน้ากระฉีก ข้าวเหนียวหน้ากระฉีก.
ว. มีลักษณะเรียงแถวไหล่ต่อไหล่หันหน้าไปทางเดียวกันเช่น ลูกเสือเดินแถวหน้ากระดาน. น. พื้นที่ราบด้านตั้งที่อยู่บนบัวหงายหรือใต้บัวคว่ำ.
น. รูปหน้าที่มีกระดูกสันแก้มสูง.
น. ผิวหน้าที่หยาบคล้ำ เช่น ตากแดดตากลมจนหน้ากร้าน.
น. หน้ากลม เช่น เขาเป็นคนผมหยิก หน้ากล้อ คอสั้น ฟันขาว.
น. เครื่องบังใบหน้าทั้งหมดหรือบางส่วน.
น. เกียรติมุข.
ว. มีสีหน้าเจื่อนเพราะรู้สึกผิดคาดหรือทําอะไรผิดพลาดไปเช่น เด็กตีหน้าเก้อเมื่อถูกจับได้ว่าทำความผิด.