หุ้มแผลง หมายถึง [-แผฺลง] น. กรรมวิธีในการหุ้มพระพุทธรูปด้วยแผ่นเงินหรือแผ่นทองบาง ๆ โดยให้ตะเข็บของแต่ละแผ่นซึ่งมีลักษณะคล้ายฟันประสานกัน แล้วใช้เครื่องมือกวดรอยประสานให้เรียบเสมอกัน.
[-แพฺร] น. ตําแหน่งยศมหาดเล็กรองจ่าลงมา.
ว. เฉียด ๆ ไป.
น. พวกจีนฮ่อที่นับถือศาสนาอิสลาม.
ว. เสียงหัวเราะเยาะเย้ย (มักใช้ในการละเล่น).
ว. ในเบื้องหน้า, ภพหน้า. (ป. หุรํ).
น. ดอกบานไม่รู้โรย. (ช.).
น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทําหน้าที่สําหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทําไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกงหูถุง; สิ่งที่ทําเป็นห่วงหรือเป็นวง ๆ เช่น หูแจว; (ปาก) เรียกส่วนหูฟังและกระบอกพูดของเครื่องรับโทรศัพท์ว่า หูโทรศัพท์.