หาสยะ หมายถึง [-สะยะ] น. ความสนุก, ความขบขัน. ว. พึงหัวเราะ, น่าหัวเราะ, ขบขัน;แยบคาย, ตลกคะนอง. (ส.).
น. การหัวเราะ, ความสนุกรื่นเริง. (ป., ส.).
(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) น. ลูกอัณฑะ, ไข่หํา หรือ หมากไข่หำ ก็เรียก.
(ปาก) ก. เข้าทําร้ายกัน; ตัดให้สั้นอย่างไม่เป็นระเบียบ; เข้าตะครุบขบกัด(ใช้แก่สัตว์).
ก. เข้าทําร้ายศัตรูให้แตกหักยับเยิน.
ก. เข้าฟาดฟันให้แหลกไป.
น. ที่วางของซึ่งแขวนหรือติดไว้ข้างฝา เช่น หิ้งพระหิ้งหนังสือ.
น. มหาหิงคุ์. (ป., ส. หิงฺคุ).