หันรีหันขวาง หมายถึง ก. อาการที่หันเหไปมา เก้ ๆ กัง ๆ ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทําอย่างใด.
(สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.
(สำ) ก. มุ่งหน้าเข้าวัดเพื่อถือศีลฟังเทศน์เป็นต้น.
(สํา) ก. ปรองดองกัน, สมัครสมานกัน, เช่น ทุกฝ่ายจะต้องหันหน้าเข้าหากัน.
(สํา) ก. เลิก เช่น หันหลังให้อบายมุข.
(สํา) ก. ร่วมมือร่วมใจกัน.
(สำ) ก. โกรธกัน, เลิกคบค้ากัน.
ก. เบนจากเดิม.