หอมขาว หมายถึง (ถิ่น-อีสาน) น. ต้นกระเทียม. (ดู กระเทียม).
น. ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่งซึ่งกลายมาจากกล้วยป่า (Musa acuminataColla) ผลเล็กเรียวขนาดกล้วยนํ้าไทย กลิ่นหอม.
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกระเทียม. (ดู กระเทียม).
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกุยช่าย. (ดู กุยช่าย).
ก. จูบ; ได้รับกลิ่นดี. ว. มีกลิ่นดี, ตรงข้ามกับ เหม็น.
ก. หอมตลบ.
(วรรณ) ก. หอมยวนใจ เช่น หอมหื่นรื่นรสเพี้ยง กลิ่นเนื้อนวลนางฯ.(เห่ชมไม้).
ก. เก็บ, รวบรวม, ในความว่า เก็บหอมรอมริบ.