สหัสา หมายถึง [สะหัดสา] ว. โดยเร็ว, ทันใด, โดยตรง; ยิ่งนัก. (ป., ส. สหสา).
ดู สห.
ว. ขาว เช่น ดินสอพอง. (เทียบเขมร ส ว่า ขาว).
ก. นําปูนสอมาเชื่อมอิฐหรือหินให้ติดกัน.
ว. ประดังกัน เช่น วิ่งสอกันมารับหน้า, หลั่งออกมาออ ในคำว่าน้ำลายสอ.
น. คอ. (ข.).
น. โกฐสอ. (ดู โกฐสอ ที่ โกฐ).
ก. แสดงให้รู้เป็นนัย ๆ (ส่วนมากใช้ไปในทางที่ไม่ดี) เช่นสำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล ส่อเจตนาทุจริต ส่อพิรุธ;(โบ) ฟ้อง.