สวรรคาลัย หมายถึง ก. ตาย (ใช้แก่เจ้านายชั้นสูง), (กลอน) ตาย.
ดู สวรรค, สวรรค์.
[สะหฺวันยา] (กลอน) น. สมบัติ.
น. เสียง. (ส.).
[สะหฺวะ] น. ต้นหญ้า ต้นผัก หรือสิ่งต่าง ๆ ที่ลอยเป็นแพอยู่ในนํ้า.
[สะหฺวะ] (ปาก) ว. เลว, ไร้ประโยชน์, เช่น คนสวะ เรื่องสวะ ๆ;ดาษดื่น, มีมาก, เช่น ของสวะ ๆ.
[สะหฺวะ] (ปาก) ว. เลว, ไร้ประโยชน์, เช่น คนสวะ เรื่องสวะ ๆ;ดาษดื่น, มีมาก, เช่น ของสวะ ๆ.
[สะหฺวะ] (กลอน) ก. สละ เช่น สวะบาปแสวงบุญบท ที่แล้ว.(ยวนพ่าย).