ความหมายของคำว่า ' สวย '

ความหมายของคำว่า ' สวย '
สวย หมายถึง ว. งามน่าพึงพอใจ, มักใช้เข้าคู่กับคํา งาม เป็น สวยงาม,ในบทกลอนใช้ว่า ส้วย ก็มี; ไม่เปียก (ใช้แก่ข้าวสุก) เช่นหุงข้าวสวยดี ไม่ดิบ ไม่แฉะ.

สวยแต่รูป จูบไม่หอม
(สํา) ว. มีรูปร่างงาม แต่มีความประพฤติ ท่าทีวาจา และกิริยามารยาทไม่ดี.
ส่วย ๑
น. ของที่เรียกเก็บจากพื้นเมืองส่งเป็นภาคหลวงตามวิธีเรียกเก็บภาษีอากรในสมัยโบราณ; เงินช่วยราชการตามที่กําหนดเรียกเก็บจากราษฎรชายที่มิได้รับราชการทหารเป็นรายบุคคล, รัชชูปการ ก็ว่า.
ส่วย ๒
น. ชนชาติพูดภาษาตระกูลมอญเขมรพวกหนึ่ง อยู่ทางภาคอีสาน.
ส้วย ๑
ก. ชําแหละ, ผ่าล้าง.
ส้วย ๒
ว. ลักษณะที่เป็นมุมแหลมออกไป.
ส้วยเสี้ยว
น. ของที่มีมุม ๓ มุม เช่นใบเรือที่อยู่ตอนหัวเรือ. (ปรัดเล).
สวยม
[สะวะหฺยม] ว. ด้วยตัวเอง. (ส.).