สรุก หมายถึง [สฺรุก] น. เมือง. (ข. สฺรุก).
[เกฺรา] น. บ้านนอก. (ข. สฺรุกเกฺรา).
[สุง] (กลอน) น. อํานาจ, เดช.
[สฺรุ] น. นก. (แผลงมาจาก สุโนก).
[สะหฺรุบ, สะหฺรูบ] ก. ย่อเอาเฉพาะใจความสำคัญของเรื่องเป็นประเด็น ๆ ไป เช่น สรุปข่าว สรุปสถานการณ์, โบราณใช้ว่า สรวป ก็มี. น. ประเด็นย่อ ๆ ของเรื่อง เช่น กล่าวโดยสรุป.
[สะหฺรุบ, สะหฺรูบ] ก. ย่อเอาเฉพาะใจความสำคัญของเรื่องเป็นประเด็น ๆ ไป เช่น สรุปข่าว สรุปสถานการณ์, โบราณใช้ว่า สรวป ก็มี. น. ประเด็นย่อ ๆ ของเรื่อง เช่น กล่าวโดยสรุป.
[สะหฺรุสะหฺระ] ว. ขรุขระ, ไม่เรียบร้อย.
น. ดอกบัว, บัว. (ส. ว่า เกิดในสระ).