สระสม หมายถึง [สฺระ] (วรรณ) ว. สวย เช่น พิศดูคางสระสม. (ลอ).
[สฺระ] (กลอน) ว. สะอาด.
[สฺระ] (กลอน) ก. สะอื้น.
[สะหฺรั่ง] น. หัวหน้ากะลาสี. (เปอร์เซีย).
[สะรัดสะวะดี] น. เทวีองค์หนึ่งในลัทธิศักติของศาสนาฮินดูเป็นชายาของพระพรหม ถือว่าเป็นเทวีแห่งศิลปวิทยา มีหลายชื่อ เช่น ภารตีพราหมี สารทา, ไทยใช้ว่า สุรัสวดี ก็มี.(ส. สรสฺวตี).
[ส่าง] ก. คลาย, ถอย, ทุเลา, (ใช้แก่ลักษณะความเป็นไปของร่างกายหรืออารมณ์ที่ผิดปรกติจากธรรมดา), เช่นสร่างไข้ สร่างโศก ไข้ยังไม่สร่าง สร่างเมา เมาไม่สร่าง.
[ส้าง] ก. เนรมิต, บันดาลให้มีให้เป็นขึ้นด้วยฤทธิ์อำนาจ, เช่นพระพรหมสร้างโลก, ทำให้มีให้เป็นขึ้นด้วยวิธีต่าง ๆ กัน (ใช้ทั้งทางรูปธรรมและนามธรรม) เช่น สร้างบ้าน สร้างเมืองสร้างศัตรูสร้างชื่อเสียง.
ก. ทำให้ชาติมีความเป็นปึกแผ่นมั่นคง.