สรรเสริญ หมายถึง [สันเสิน, สันระเสิน] ก. กล่าวคํายกย่อง เชิดชู หรือ เทิดทูน เช่นสรรเสริญพระพุทธคุณ, กล่าวคําชมด้วยความนิยมพอใจ หรือเยินยอคุณความดี เช่น สรรเสริญคนที่มีความกตัญญูรู้คุณ,สรเสริญ ก็ใช้.
[สฺระหฺลน] (กลอน) ว. สลอน, แน่น; เชิดชู.
[สฺระหฺลม] (กลอน) ว. สล้าง, ดาษ, ระกะ.
[สะหฺลวน] ว. แน่นหนา, ดาดาษ, สล้าง, สลอน.
[สฺระหฺลอด] (กลอน) น. สลอด.
[สฺระหฺลอน] (กลอน) ว. สลอน.
[สฺระหฺละ] (กลอน) ก. สละ.
[สฺระหฺล้าย] (กลอน) ก. สลาย, แตก, กระจาย, เรี่ยราย, เป็นแนวติด ๆ กันไป.