สรรเพชญ หมายถึง (แบบ) น. ผู้รู้ทุกสิ่งทุกอย่าง, ผู้รู้ทั่ว, พระนามของพระพุทธเจ้า,สรรพัชญ ก็เรียก. (ส. สรฺวชฺ?; ป. สพฺพญฺญู).
[สันเพดชุ] (แบบ) น. ความเป็นผู้รู้ทุกสิ่ง หมายเอาความเป็นพระพุทธเจ้า. (ส. สรฺวชฺ?าตฺฤ; ป. สพฺพญฺญุตา).
น. ญาณหรือปัญญาที่รู้ทุกสิ่ง หมายเอาญาณของพระพุทธเจ้า.(ส. สรฺวชฺ?าน; ป. สพฺ??ฺญุต?าณ).
[สฺระรวง] (กลอน) น. สรวง.
[สันเสิน, สันระเสิน] ก. กล่าวคํายกย่อง เชิดชู หรือ เทิดทูน เช่นสรรเสริญพระพุทธคุณ, กล่าวคําชมด้วยความนิยมพอใจ หรือเยินยอคุณความดี เช่น สรรเสริญคนที่มีความกตัญญูรู้คุณ,สรเสริญ ก็ใช้.
[สฺระหฺลน] (กลอน) ว. สลอน, แน่น; เชิดชู.
[สฺระหฺลม] (กลอน) ว. สล้าง, ดาษ, ระกะ.
[สะหฺลวน] ว. แน่นหนา, ดาดาษ, สล้าง, สลอน.