สรรพางค์ หมายถึง [สันระพาง] น. ทั้งตัว, ทั่วตัว, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาย เป็นสรรพางค์กาย เช่น เจ็บปวดทั่วสรรพางค์กาย, สารพางค์ก็ว่า. (ส. สรฺวางฺค).
(แบบ) น. สรรเพชญ. (ส. สรฺวชฺ?).
ดู สรรพ, สรรพ.
ดู สรรพ, สรรพ.
(แบบ) น. ผู้รู้ทุกสิ่งทุกอย่าง, ผู้รู้ทั่ว, พระนามของพระพุทธเจ้า,สรรพัชญ ก็เรียก. (ส. สรฺวชฺ?; ป. สพฺพญฺญู).
[สันเพดชุ] (แบบ) น. ความเป็นผู้รู้ทุกสิ่ง หมายเอาความเป็นพระพุทธเจ้า. (ส. สรฺวชฺ?าตฺฤ; ป. สพฺพญฺญุตา).
น. ญาณหรือปัญญาที่รู้ทุกสิ่ง หมายเอาญาณของพระพุทธเจ้า.(ส. สรฺวชฺ?าน; ป. สพฺ??ฺญุต?าณ).
[สฺระรวง] (กลอน) น. สรวง.