สมวายะ หมายถึง [สะมะวายะ] น. หมู่, พวก, ประชุม. (ป., ส.).
น. ชื่อไม้เถาชนิด Cissus hastata Miq. ในวงศ์ Vitaceaeใบมีรสเปรี้ยว ใช้ทํายาได้.
น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Tapirus indicus ในวงศ์Tapiridae เป็นสัตว์กีบคี่ขนาดใหญ่ ลําตัวตอนกลางสีขาวส่วนหัวและท้ายสีดําขอบหูสีขาว จมูกและริมฝีปากบนยื่นยาวออกมาคล้ายงวงยืดหดเข้าออกได้ หางสั้น ลูกเกิดใหม่ตัวมีลายสีขาวตามยาว กินหญ้า ใบไม้และผลไม้ เป็นสัตว์ป่าสงวนของไทย, ผสมเสร็จ ก็เรียก.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Bauhinia malabarica Roxb. ในวงศ์Leguminosae ใบมีรสเปรี้ยว ใช้ทํายาได้.
[สะหฺมอ] น. หิน. (ข. ถฺม); ของหนักที่ล่ามโซ่หรือเชือกอยู่กับเรือเวลาจอดเรือใช้ทอดลงไปในนํ้าให้เกาะพื้นเพื่อไม่ให้เรือเคลื่อนไปที่อื่น.
ก. อาการที่สมอหลุดจากพื้นที่ทอดไว้ แล้วครูดไปตามพื้นท้องน้ำด้วยแรงลมและกระแสน้ำ.
[สะหฺมอ] น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Terminalia วงศ์Combretaceae ใช้ทํายาได้ เช่น สมอไทย (T. chebulaRetz.), สมอพิเภก [T. bellirica (Gaertn.) Roxb.], สมอดีงู[T. citrina (Gaertn.) Roxb. ex Flem.].
[สะหฺมอ] น. ลูกฝ้าย.