สมเพช หมายถึง [เพด] ก. สงสารสลดใจ, ควรได้รับความกรุณา, เช่น เห็นคนอนาถาแล้วอดสมเพชไม่ได้, มักใช้เข้าคู่กับคำ เวทนา เป็นสมเพชเวทนา. (ป., ส. สํเวชน ว่า สยดสยอง, สังเวช).
น. คําร้องเรียก, คําอาลปนะในไวยากรณ์. (ส. ว่า การร้องเรียก,การปราศรัย).
[โพด] น. การตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ป.).
[พบ] น. การเกิด, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระราชสมภพ และพระบรมราชสมภพ. (ป., ส. สมฺภว).
[พาน] น. พระที่เป็นเจ้าอาวาส. (ป., ส. สมฺภาร).
[โพก] น. การเสวยสุขกายใจอันเป็นไปในทางโลก. (ป., ส.).
[โพด] น. การกินร่วม, การเลี้ยงอาหาร; งานเลี้ยง, งานฉลองในพิธีมงคลเพื่อความยินดีร่าเริง เช่น งานสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ ๒๐๐ ปี งานสมโภชพระสุพรรณบัฏ(ใช้เฉพาะแต่ในงานพระราชพิธีเท่านั้น). (ป.; ส. สมฺโภชน).
[สมมด, สมมด, สมมดติ, สมมุด, สมมุดติ] ก. รู้สึกนึกเอาว่าเช่น สมมติให้ตุ๊กตาเป็นน้อง. สัน. ต่างว่า, ถือเอาว่า, เช่นสมมุติว่าได้มรดกสิบล้าน จะบริจาคช่วยคนยากจน สมมุติว่าถูกสลากกินแบ่งรางวัลที่ ๑ จะไปเที่ยวรอบโลก. ว. ที่ยอมรับตกลงกันเองโดยปริยายโดยไม่คํานึงถึงสภาพที่แท้จริง เช่นสมมติเทพ.