สภาค หมายถึง [สะพาก] ว. ร่วมกัน, อยู่หมวดเดียวกัน; เหมือนกัน, เท่ากัน. (ป.).
น. ความเป็นเองตามธรรมดาหรือตามธรรมชาติ เช่น สภาพความเป็นอยู่ สภาพดินฟ้าอากาศ, ลักษณะในตัวเอง; ภาวะ,ธรรมชาติ. (ป. สภาว; ส. สฺวภาว).
น. ลักษณะหรือภาวะหรือธรรมชาติที่เป็นมาแต่แรก.
น. หลักแห่งความเป็นเอง.
[สะพาวะ] น. สภาพ เช่น สภาวะดินฟ้าอากาศ. (ป.).
[สะพาวะ] น. สภาพ เช่น สภาวะดินฟ้าอากาศ. (ป.).
น. เหตุการณ์ที่เป็นไปตามธรรมชาติ เช่น บ้านเมืองตกอยู่ในสภาวการณ์เดือดร้อนเพราะภัยธรรมชาติ.
ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกันเขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย, รับกันเช่น หัวแหวนสมกับเรือนแหวน; ตรงกับ เช่น สมคะเนสมปรารถนา สมความตั้งใจ. (ปาก) สมน้ำหน้า เช่นสมแล้วที่สอบตก เพราะขี้เกียจนัก.