สูทกรรม หมายถึง [สูทะ–] น. การทํากับข้าวของกิน. (ส. สูทกรฺมนฺ).
[สูทะ–] น. วิชาทํากับข้าว.
(แบบ) ก. เกิด, เป็นขึ้น; บาน, ผลิ, (ใช้แก่ดอกไม้). (ส.).
(แบบ) น. ลูก, ลูกเล็ก ๆ, เด็ก. (ป., ส.).
น. เครื่องสําหรับดูดของเหลวเช่นนํ้าให้เคลื่อนจากระดับเดิมไปสู่ระดับใหม่, เครื่องสำหรับดูดหรืออัดลม. ก. ดูดเข้าไป เช่น สูบบุหรี่ สูบกัญชา, ดูดออกมา เช่น สูบส้วมสูบน้ำออกจากนา.
ก. เรียกเอาเงินหรือทรัพย์สินของผู้อื่นด้วยอาการขูดรีดหรือเอารัดเอาเปรียบอย่างยิ่ง.
ก. เรียกเอาเงินหรือทรัพย์สินของผู้อื่นด้วยอาการขูดรีดหรือเอารัดเอาเปรียบอย่างยิ่ง.
ดู กระสูบ.