ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' สุริย–, สุริยะ '

    สุริย–, สุริยะ  หมายถึง [–ริยะ–] น. พระอาทิตย์, ดวงตะวัน. (ป. สุริย; ส. สูรฺย);(โหร) ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางวัน. (ดู ยาม).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • สุริย–, สุริยะ

    [–ริยะ–] น. พระอาทิตย์, ดวงตะวัน. (ป. สุริย; ส. สูรฺย);(โหร) ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางวัน. (ดู ยาม).

  • สุริยกันต์, สุริยกานต์

    น. ชื่อแก้วชนิดหนึ่งถือกันว่าเมื่อถูกแสงพระอาทิตย์ทําให้เกิดไฟ, สูรยกานต์ ก็ว่า. (ป. สุริยกนฺต; ส. สูรฺยกานฺต).

  • สุริยกันต์, สุริยกานต์

    น. ชื่อแก้วชนิดหนึ่งถือกันว่าเมื่อถูกแสงพระอาทิตย์ทําให้เกิดไฟ, สูรยกานต์ ก็ว่า. (ป. สุริยกนฺต; ส. สูรฺยกานฺต).

  • สุริยการ

    น. แสงพระอาทิตย์.

  • สุริยกาล

    น. เวลากลางวัน.

  • สุริยคติ

    [สุริยะคะติ] น. วิธีนับวันและเดือนแบบสากล โดยถือกําหนดตําแหน่งดวงอาทิตย์เป็นหลัก เช่น วันที่ ๑ ถึงวันที่ ๓๑ เป็นการนับวันทางสุริยคติ เดือนมกราคมถึงเดือนธันวาคม เป็นการนับเดือนทางสุริยคติ.

  • สุริยคราส, สูรยคราส

    [สุริยะคฺราด, สูระยะคฺราด] (ปาก) น. 'การกลืนดวงอาทิตย์' ตามความเข้าใจของคนโบราณที่เชื่อว่าพระราหูอมดวง อาทิตย์, สุริยุปราคา ก็เรียก.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒