สุเมธ หมายถึง [–เมด] น. คนมีปัญญาดี, นักปราชญ์. (ป., ส.).
[–เมน] น. เขาสิเนรุ, ชื่อภูเขาซึ่งถือว่าเป็นที่ตั้งแห่งเมืองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์. (ไตรภูมิ). (ส.).
[–ระ–] น. ผู้กล้าหาญ, นักรบ; พระอาทิตย์. ว. กล้าหาญ, เข้มแข็ง.(ป. สูร; ส. ศูร).
[–ระ–] น. เทวดา. ว. ทิพย์. (ป., ส.).
ก. ตาย (ใช้แก่พระเจ้าแผ่นดินบางประเทศ).
น. พระพรหม. (ส. สุรเชฺยษฺ?; ป. สุรเชฏ?).
น. พระอินทร์. (ส. สุรปติ).
น. ฟ้า, สวรรค์. (ส. สุรปถ).