สุ่มสี่สุ่มห้า หมายถึง ว. ซุ่มซ่าม, ไม่ระมัดระวังให้ดี, ไม่ดูให้ดี, เช่น เดินสุ่มสี่สุ่มห้าเลยตกบันได กินอาหารสุ่มสี่สุ่มห้าเลยท้องเสีย.
น. ที่ซึ่งมีต้นไม้หรือเถาวัลย์ปกคลุมให้ร่มครึ้ม, มักใช้เข้าคู่กับคำ พุ่มไม้ เป็น สุมทุมพุ่มไม้.
ว. ใจดี, พอใจ. (ส.).
[สุมะ–] น. ดอกไม้, ดอกมะลิ. (ป., ส.).
[สุมะ–] น. ดอกไม้, ดอกมะลิ. (ป., ส.).
[สุมะนัด] ว. ใจดี; ดีใจ, พอใจ. (ส.).
น. กระแสเสียง, (โบ) เขียนเป็น ซุ่มเสียง ก็มี เช่น จึงตั้งนะโมซุ่มเสียงใหญ่โต. (ประถม ก กา).
(แบบ) น. พระจันทร์. (ป., ส. โสม).