สุภ– หมายถึง [สุบพะ–] น. ความงาม, ความดีงาม, ความเจริญ. (ป.; ส. ศุภ).
[–พอน] ว. เลี้ยงง่าย. (ป.).
ว. งาม, มีโชค. (ส.).
น. ตุลาการ.
ว. เรียบร้อย เช่น เขาแต่งกายสุภาพตามกาลเทศะและความนิยม, อ่อนโยน, ละมุนละม่อม, เช่น เขาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพไม่กระโชกโฮกฮาก.
น. ผู้ที่แต่งกายเรียบร้อย, ผู้ที่มีกิริยามารยาทอ่อนโยน พูดจาเรียบร้อย รู้กาลเทศะ, เช่น สุภาพชนย่อมไม่ส่งเสียงดังในห้องสมุด.
น. ชายที่มีกิริยาวาจาเรียบร้อย รู้กาลเทศะและมีคุณธรรมเช่น เขาช่วยเหลือเธอตามหน้าที่สุภาพบุรุษ.
น. หญิงที่มีกิริยาวาจาเรียบร้อย รู้กาลเทศะและมีคุณธรรมเช่น ท่าทางเธอเรียบร้อยสมเป็นสุภาพสตรี.