สุตตันตปิฎก, สุตตันตะ หมายถึง [สุดตันตะปิดก] น. ชื่อปิฎก ๑ ในพระไตรปิฎก. (ป.).
ก. ไหลไป. (ป.; ส. สฺรุต).
น. การไหลไป. (ป.; ส. สฺรุติ).
น. การได้ยินได้ฟัง; ขนบธรรมเนียม; เสียง. (ป.; ส. ศฺรูติ).
ว. หมดจด, สะอาด; ล้วน, แท้. (ป.).
ว. หมดจด, สะอาด; ล้วน, แท้. (ป.).
น. ชื่อพรหมโลกซึ่งเป็นที่ที่พระอนาคามีไปเกิด. (ป.).
ดู สุทธ–, สุทธ์.