สุตตะ หมายถึง [–ตะ] ก. หลับแล้ว. (ป.; ส. สุปฺต). น. ชื่อคัมภีร์ในพระพุทธ-ศาสนาส่วน ๑ ใน ๙ ส่วน ที่เรียกว่า นวังคสัตถุศาสน์. (ป.).
[สุดตันตะปิดก] น. ชื่อปิฎก ๑ ในพระไตรปิฎก. (ป.).
[สุดตันตะปิดก] น. ชื่อปิฎก ๑ ในพระไตรปิฎก. (ป.).
ก. ไหลไป. (ป.; ส. สฺรุต).
น. การไหลไป. (ป.; ส. สฺรุติ).
น. การได้ยินได้ฟัง; ขนบธรรมเนียม; เสียง. (ป.; ส. ศฺรูติ).
ว. หมดจด, สะอาด; ล้วน, แท้. (ป.).
ว. หมดจด, สะอาด; ล้วน, แท้. (ป.).