สุดแรงเกิด หมายถึง (ปาก) ว. สุดกําลัง, เต็มแรงที่มีอยู่, เช่น เขาตกใจ วิ่งหนีสุดแรงเกิด.
ว. ถึงที่สุด, เต็มกําลัง.
ว. กว้างไกลมาก เช่น เขามีที่ดินมากมายสุดลูกหูลูกตาทะเลเวิ้งว้างสุดลูกหูลูกตา.
ว. พ้นกําลังความสามารถ, พ้นความสามารถที่ใครจะอาจป้องกันได้, เช่น ภัยธรรมชาติเป็นเหตุสุดวิสัย.
ว. ยอดรัก, อย่างยอด.
ว. สุดระยะที่ตาจะมองเห็น เช่น มองจนสุดสายตา ก็ไม่เห็นต้นไม้สักต้น, สุดวิสัยที่จะมองเห็น เช่น ลูกอยู่สุดสายตาที่พ่อแม่จะตามไปดูแล.
ว. สุดกําลังความสามารถที่จะควบคุมดูแลหรือดึงกลับได้เช่น ตามใจลูกเสียจนสุดสายป่านจะไม่เสียเด็กได้อย่างไร.
ก. ถึงที่สุด เช่น เธอกับฉันสุดสิ้นกันนับแต่วันนี้, จบ เช่นการสัมมนาได้สุดสิ้นลงแล้ว, สิ้นสุด ก็ว่า.