สุจิตร หมายถึง [–จิด] ว. หลายสี, หลายชั้นหลายเชิง; เด่น, ยิ่งใหญ่. (ส. สุ + จิตฺร).
น. คนดี, คนประพฤติดี. (ป., ส.).
น. ชื่อพระอินทร์. (ป. สุชมฺปติ ว่า ผัวของนางสุชาดา).
น. ผู้มีกําเนิดดี, ลูกผู้มีสกุลดี. (ป. สุ + ชา, สุ + ชาต).
น. ผู้มีกําเนิดดี, ลูกผู้มีสกุลดี. (ป. สุ + ชา, สุ + ชาต).
[สุน, สุนยะ–] ว. ว่างเปล่า. (ป. สุ?ฺ?; ส. ศูนฺย).
[สุน, สุนยะ–] ว. ว่างเปล่า. (ป. สุ?ฺ?; ส. ศูนฺย).
[สุน, สุนยะ–] ว. ว่างเปล่า. (ป. สุ?ฺ?; ส. ศูนฺย).