สุขาวดี หมายถึง [สุขาวะดี] น. แดนอันมีความสุขตามความเชื่อของลัทธิมหายาน.(ส. สุขาวดี ว่า สวรรค์ของพระอมิตาภพุทธเจ้าของฝ่ายมหายาน).
ดู สุข, สุข–.
ดู สุข, สุข–.
ดู สุข, สุข–.
ดู สุข, สุข–.
(กลอน) น. ผู้มีความสุข. ว. สบาย. (ป. สุขี; ส. สุขินฺ).
(กลอน) น. ผู้มีความสุข. ว. สบาย. (ป. สุขี; ส. สุขินฺ).
(ปาก) ว. มีความสุข, มีความสบาย, เช่น ขอให้สุขี ๆ ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร.