สุขา หมายถึง [สุ–] (ปาก) น. ห้องนํ้าห้องส้วม, เป็นคำที่มักใช้เรียกตามสถานที่บางแห่ง เช่นโรงภาพยนตร์ สถานีรถไฟ, ห้องสุขาก็เรียก.
[สุ–] (เลิก) น. ราชการบริหารส่วนท้องถิ่นมีฐานะตํ่ากว่าเทศบาล มีคณะกรรมการบริหารประกอบด้วยนายอําเภอปลัดอําเภอ กํานัน เป็นต้น โดยมีนายอําเภอหรือปลัดอําเภอผู้เป็นหัวหน้าประจํากิ่งอําเภอเป็นประธาน มีหน้าที่จัดทํากิจการภายในเขตที่รับผิดชอบ เช่น จัดให้มีและบํารุงทางนํ้า ทางบก และระบายนํ้า รักษาความสะอาดถนนหนทางกําจัดขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูล. (ป. สุข + อภิบาล).
[สุ–] น. อารมณ์ที่มีสุข เช่น เขาเดินผิวปากอย่างสุขารมณ์; เรียกลัทธิที่ถือว่าความสุขทางผัสสะหรือโลกียสุขในชีวิตปัจจุบันเป็นสิ่งสูงสุดหรือเป็นความดีสูงสุดของชีวิตว่า คติสุขารมณ์.(ป. สุข + อารมฺมณ).
[สุขาวะดี] น. แดนอันมีความสุขตามความเชื่อของลัทธิมหายาน.(ส. สุขาวดี ว่า สวรรค์ของพระอมิตาภพุทธเจ้าของฝ่ายมหายาน).
ดู สุข, สุข–.
ดู สุข, สุข–.
ดู สุข, สุข–.
ดู สุข, สุข–.