สุกใส หมายถึง ว. แวววาว, แจ่มใส, เช่น ดวงตามีประกายสุกใส คืนนี้ท้องฟ้ามีดาวสุกใส.
(สํา) ว. อาการที่ทำลวก ๆ, อาการที่ทำพอเสร็จไปคราวหนึ่ง ๆ เช่น เขาทำงานสุกเอาเผากิน พอให้พ้นตัวไป.
น. นกแก้ว, นกแขกเต้า. (ป.; ส. ศุก).
[สุกกะ–] ว. ขาว, สว่าง, สะอาด, ดี, เช่น สุกธรรม. (ป. สุกฺก).
ก. เดินจบพ้นกระดานไปแล้ว (ใช้แก่การเล่นดวด).
ก. แห้ง, แล้ง. (ป.).
[สุกอน] น. หมู (มักใช้เป็นทางการ) เช่น เนื้อสุกร สุกรชําแหละ.(ป.; ส. ศูกร, สูกร).
[สุกฺรม] น. ชื่อต้นไม้ขนาดใหญ่ ใบรี ผลเมื่อสุกสีแดง ใช้ทํายา.(พจน. ๒๔๙๓).